ชื่อเสียงของปอล เซซานน์ (Paul Cézanne) พันผูกกับภูเขาแซงต์–วิกตัวร์ (Sainte-Victoire) ของเมืองเอ็กซ์–ออง–โปรวองซ์ (Aix-en-Provence) ทางใต้ของฝรั่งเศส และภาพ nature morte หรือที่เรียก still life ในภาษาอังกฤษ โดยมีแอ็ปเปิลเป็น “พระเอก” Cézanne et Paris เป็นนิทรรศการที่พิพิธภัณฑ์ลุกซองบูรก์ (Musée du Luxembourg) จัดในฤดูใบไม้ร่วง 2011– ฤดูหนาว 2012 แสดงภาพเขียนของปอล เซซานน์อันเกี่ยวเนื่องกับกรุงปารีสและชานกรุง
ปอล เซซานน์เกิดที่เมืองเอ็กซ์–ออง–โปรวองซ์ เป็นเพื่อนร่วมชั้นกับเอมิล โซลา (Emile Zola) นักเขียนเพื่อชีวิตของฝรั่งเศส เขาเดินทางไปปารีสตามคำชักชวนของเอมิล โซลา ได้พบปะกับอาร์ทิสต์กลุ่มบาติญอลส์ (Batignolles) ซึ่งมีเอดูอารด์ มาเนต์ (Edouard Manet) เป็นหลักที่ Café Guerbois ได้รู้จักกับอาร์ทิสต์อื่นๆ อย่างกามีย์ ปิสซาโร (Camille Pissarro) ปิแอร์–โอกุสต์ เรอนัวร์ (Pierre-Auguste Renoir) โคล้ด โมเนต์ (Claude Monet) กีโยแมง (Guillaumin) ปอล เซซานน์เดินทางไปกลับระหว่างปารีสและเอ็กซ์–ออง–โปรวองซ์นับ 20 ครั้งระหว่างปี 1861–1905 เขาเขียนรูปกรุงปารีสที่มองจากหน้าต่างห้องพักหรือดาดฟ้า ภาพที่ยกขาตั้งไปวาดนอกบ้านคือภาพ Rue des Saules à Montmartre, Halle aux vins, Seine à Bercy และแล้วกามีย์ ปิสซาโรก็ชักชวนเขาไปเขียนรูปกลางแจ้งแถบชานกรุงปารีส เช่น ปงต็วส (Pontoise) โอแวร์–ซูร์–อ็วส (Auvers-sur-Oise) ทำให้รู้จักกับปอล กาเชต์ (Paul Gachet) แพทย์ที่ดูแลวินเซนต์ วาน โก๊ก (Vincent Van Gogh) ในช่วงปลายของชีวิต และที่ป่าฟงแตนโบล (Fontainebleau) เป็นช่วงที่ปอล เซซานน์เขียนรูปแบบอิมเพรสชั่นนิสต์ แสดงภาพเขียนร่วมกับกลุ่มอิมเพรสชั่นนิสต์ 2 ครั้ง หลังจากนั้นปลีกตัวออกมาเขียนรูปในสไตล์ของตนเอง ซึ่งจิตรกรรุ่นใหม่ในยุคนั้นถือเขาเป็น “บิดาแห่งโมเดิร์นอาร์ต”
ปอล เซซานน์เริ่มเป็นที่รู้จักในหมู่นักวิจารณ์ศิลปะและพ่อค้างานศิลป์อย่างอองบร็วส โวลลารด์ (Ambroise Vollard) ซึ่งจัดนิทรรศการเดี่ยวของเขาถึง 2 ครั้ง เขาถึงแก่กรรมที่เอ็กซ์–ออง–โปรวองซ์ในปี 1906 หลังจากนั้น Salon d’automne ซึ่งเป็นนิทรรศการที่จัดโดยราชบัณฑิตยสภาสาขาวิจิตรศิลป์ได้นำภาพเขียนของปอล เซซานน์ 56 ภาพมาแสดง ถือเป็นการยกย่องให้เกียรติแก่จิตรกรผู้นี้
ในปี 2006 พิพิธภัณฑ์แห่งออร์เซย์ (Musée d’Orsay) จัดนิทรรศการ Cézanne et Pissarro นำภาพเขียนของปอล เซซานน์และกามีย์ ปิสซาโรมาเปรียบเทียบกัน เพราะจิตรกรดังสองคนนี้เคยไปเขียนรูปนอกสถานที่ด้วยกัน เป็นนิทรรศการที่ยิ่งใหญ่ หากค่อนข้างน่าเบื่อสำหรับตนเอง เพราะเห็นทิวทัศน์ที่ละม้ายกันจนหมดความตื่นเต้น
ในปี 2009 หนังสือพิมพ์ Le Figaro สำรวจความคิดเห็นชาวฝรั่งเศสทางอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับอาร์ทิสต์ศตวรรษที่ 20 ปรากฏว่าปอล เซซานน์มาอันดับ 1 ในประเภทจิตรกรโมเดิร์นอาร์ต ได้ 24.55% เฉือนปาโบล ปิกัสโซซึ่งได้ 24.08% ตามาด้วยซัลวาดอร์ ดาลี (Salvador Dali) 13.46% อองรี มาติส (Henri Matisse) 10.18% และวาสซิลี คันดินสกี (Vassily Kandinsky) 7.41%
การที่ปอล เซซานน์เฉือนคะแนนปาโบล ปิกัสโซ เป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย ด้วยว่าเมื่อพูดถึงโมเดิร์นอาร์ต ใครๆ จะคิดถึงปาโบล ปิกัสโซก่อนอื่น และน่าผิดหวังที่อองรี มาติสได้คะแนนเพียง 10.18%
ส่วนจิตรกรยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ฟรานซิส เบคอน (Francis Bacon) มาเป็นอันดับ 1 ได้ 20.42% ตามมาด้วย เอ็ดเวิร์ด ฮอปเปอร์ (Edward Hopper) 20.01% แอนดี วาร์โฮล (Andy Warhol) 19.73% มาร์ค รอธโก (Mark Rothko) 11.07% และแจ็คสัน พอลล็อค (Jackson Pollock) 8.22%
ส่วนจิตรกรร่วมสมัย ปิแอร์ ซูลาจส์ (Pierre Soulages) ได้ 25.60% ลูเซียง ฟรอยด์ (Lucien Freud) 20.05% ยาน เป่ย หมิง (Yan Pei Ming) 10.14% โซฟี กาลล์ (Sophie Calle) 10.10% อองเซล์ม คีเฟอร์ (Anselm Kiefer) 8.04%
ในบรรดาประติมากร อัลแบร์โต จาโกเมตตี (Alberto Giacometti) มาเป็นอันดับ 1 ได้ 35.15% กงสต็องแตง บรองกูซี (Constantin Brancusi) 18.33% อเล็กซานเดอร์ คาลเดอร์ (Alexander Calder) 1.31% เซซาร์ (César) 7.37% และเฮนรี มัวร์ (Henry Moore) 6.93%
อาร์ทิสต์ดังหลายคนได้คะแนนต่ำอย่างคาดไม่ถึง เช่น พีท มงดรีออง (Piet Mondrian) ได้เพียง 1.88% หรือ ริชาร์ด พรินซ์ (Richard Prince) และเจฟ คูนส์ (Jeff Koons) ที่ไม่ติด 5 อันดับแรก หรือปีเตอร์ ดอยก์ (Peter Doig) ที่ชื่อตกหายไป
