มีเหตุให้กลับไปพิพิธภัณฑ์ออรองเจอรี (Musée de l’Orangerie) อีกครั้งหนึ่ง คราวนี้นั่งรถไฟใต้ดินไปขึ้นสถานี Concorde แล้วเดินออกทางป้าย Musée de l’Orangerie ก็ถึง สะดวกดีเหมือนกัน เพียงแต่มาจากบ้านต้องต่อรถอีกทอดหนึ่ง แต่เดิมนั้นนั่งมาทอดเดียวขึ้นสถานี Palais-Royal – Musée du Louvre แล้วเดินตัดสวนตุยเลอรีส์ (Jardin des Tuileries) ไปจนสุดก็ถึง Le Baiser รูปปั้นของโอกุสต์ โรแดง (Auguste Rodin) ยังอยู่มั่นคงหน้าพิพิธภัณฑ์
จุดมุ่งหมายของการไป Musée de l’Orangerie อยู่ที่นิทรรศการเรื่อง Les Macchiaioli, des impressionnistes italiens? กลุ่ม Macchiaioli ฤาจะเป็นอิมเพรสชั่นนิสต์ของอิตาลี
กลุ่ม Macchiaioli ถือกำเนิดที่เมืองฟลอเรนซ์ช่วงครึ่งหลังศตวรรษที่ 19นักวิจารณ์ผู้หนึ่งเขียนในหนังสือพิมพ์ Gazetta del Popolo แล้วเรียกจิตรกรกลุ่มนี้ว่า Macchiaioli ในความหมายที่ต้องการค่อนแคะว่าแค่เอาสีมาป้ายๆเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าจิตรกรกลุ่มนี้จะชอบใจคำนี้ จึงใช้เรียกกลุ่มของตนเองว่า Macchiaioli มาแต่นั้น
กลุ่ม Macchiaioli รวมตัวในปี 1855 แต่รอถึงปี 1866 จึงมีการพบปะสังสรรค์กันที่ Caffè Michelangioli ในเมืองฟลอเรนซ์ โดยมีนักวิจารณ์ศิลป์ที่ใกล้ชิดกับฝรั่งเศสอย่าง Diego Martelli เป็นศูนย์กลาง โดยมี Giuseppe Bezzuoli, Luigi Mussini, Franceso & Luigi Gioli, Serafino De Tivoli, Odoardo Borrani, Raffaello Sernesi, Adriano Cecioni, Giuseppe Abati, Vincezo Cabianca, Giovanni Fattori, Telemaco Signorini
… จิตรกรบางคนเดินทางไปปารีสเพื่อเที่ยวงานเอ็กซ์โปนานาชาติที่ปารีสในปี 1855 ได้เห็นผลงานของกุสตาฟ กูร์เบต์ (Gustave Courbet) กามีย์ ปิสซาโร (Camille Pissarro) กามีย์ โกโรต์ (Camille Corot) เมื่อกลับมาฟลอเรนซ์ จึงพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เห็นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเขียนรูปแบบใหม่ที่ต่างจากเดิม กล่าวคือการออกไปเขียนรูปกลางแจ้ง กลุ่ม Macchiaioli เป็นจิตรกรอิตาลีที่เขียนรูปกลางแจ้ง จึงสะท้อนภาพชีวิตที่ไม่ใช่เรื่องราวทางประวัติศาสตร์ หากเขียนรูปทิวทัศน์หรือบรรยากาศที่อยู่รอบตัว ชีวิตประจำวัน ภาพทหารในภาวะสงคราม เป็นกลุ่มจิตรกรที่สะท้อนความเป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพชีวิตในชนบท
กลุ่ม Macchiaioli เน้นเรื่องแสงสีเฉกเช่นเดียวกับกลุ่มอิมเพรสชั่นนิสต์ของฝรั่งเศส แต่เป็นสีที่ตกมาตรงๆ ไม่ได้วูบไหวแบบภาพเขียนอิมเพรสชั่นนิสต์ เน้นเทคนิคด้วยการค่อยๆ ป้ายสีลงบนผืนผ้าใบ มิใช่ภาพเขียนที่ลื่นมันตลอดแบบเดิม เมื่อครั้งเดินทางไปอิตาลี เอดการ์ เดอกาส์ (Edgar Degas) หนึ่งในอิมเพรสชั่นนิสต์ของฝรั่งเศส ก็ได้ไปสังสรรค์กับกลุ่ม Macchiaioli ระหว่างปี 1856-1860ต่อมาในปี 1870 กลุ่ม Macchiaioli เดินทางไปปารีส แล้วค่อยๆ กระจัดกระจายไป ไม่รวมกลุ่มเหนียวแน่นเหมือนเดิม นักสะสมงานศิลป์จ้างให้เขียนรูปตามความประสงค์
กลุ่ม Macchiaioli เป็นผู้ริเริ่มจิตรกรรมสมัยใหม่ให้อิตาลี ได้รับอิทธิพลของอิมเพรสชั่นนิสต์ หากผลงานถูกกระแสอิมเพรสชั่นนิสต์ของฝรั่งเศสเบียดบังจนไม่โดดเด่น บ้างก็ว่าผลงานของกลุ่ม Macchiaioli มาก่อนกลุ่มอิมเพรสชั่นนิสต์ กลุ่ม Macchiaioli จัดนิทรรศการครั้งแรกที่ฟลอเรนซ์ในปี 1861 แต่ไม่ประสบความสำเร็จ จิตรกรกลุ่ม Macchiaioli จึงขายรูปแทบไม่ได้ จิตรกรส่วนใหญ่ยังคงยากจน ในปี 1976 มีการจัดนิทรรศการอีกครั้งหนึ่งในอิตาลี นักสร้างภาพยนตร์อย่าง Luchino Visconti และ Mauro Bolognini ชอบใจภาพชีวิตของชนชั้นกลางในยุคนั้น นำไปสร้างภาพยนตร์ นิทรรศการ Les Macchiaioli, des impressionnistes italiens? นำตอนหนึ่งของภาพยนตร์เรื่อง Senso มาฉายให้ชมด้วย ชาวฝรั่งเศสเพิ่งรู้จักกลุ่ม Macchiaioli ในปี 1978เพราะมีการจัดนิทรรศการที่ปารีส
นิทรรศการ Les Macchiaioli, des impressionnistes italiens? เริ่มด้วยภาพพอร์เทรตของ Diego Martelli ซึ่งเป็นผู้สนับสนุนจิตรกรกลุ่ม Macchiaioli เขียนโดย Frederico Zandomeneghi ตามมาด้วยพอร์เทรตอื่นๆ วิถีชีวิตของชนชั้นกลาง ภาพสงครามรวมชาติอิตาลี อีกทั้งภาพถ่ายและเอกสารเกี่ยวจิตรกรกลุ่มนี้
Diego Martelli จักรกลสำคัญของกลุ่ม Macchiaioli ร่วมพบปะสังสรรค์กับปัญญาชนและอาร์ทิสต์ที่ Caffè Michelangiolo และเป็นผู้ให้ความสนับสนุนแก่กลุ่ม Macchiaioli และยังให้ที่พักพิงแก่อาร์ทิสต์บางคน ซึ่งเขียนภาพชีวิตประจำวันและทิวทัศน์ Diego Martelli เป็นนักวิจารณ์และนักเขียนทำนิตยสาร Gazzettino delle Arti des Disegno ในปี 1867ซึ่งเป็นเสมือนแหล่งเผยแพร่ผลงานของกลุ่ม Macchiaioli พร้อมกับเน้นบทบาทของ อาร์ทิสต์กลุ่มนี้ในการเขียนรูปแบบใหม่ ตัดขาดจากรูปแบบเดิมที่เคยปฏิบัติกันมา นอกจากนั้น Diego Martelli ยังทำหนังสือ Giornale Artistico
Diego Martelli เดินทางไปปารีสหลายครั้ง เคยพำนักที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งปีระหว่างปี 1878-1879 เป็นผู้สื่อข่าวงานเอ็กซ์โปนานาชาติให้กับหนังสือพิมพ์หลายฉบับ เขาทำความคุ้นเคยกับปัญญาชนและอาร์ทิสต์ฝรั่งเศสหลายคน เช่น เอมีล โซลา (Emile Zola) เอดการ์ เดอกาส์ (Edgar Degas) กามีย์ ปิสซาโร (Camille Pissarro) เอดูอารด์ มาเนต์ (Edouard Manet) เป็นต้น Diego Martelli จึงเป็นสื่อให้กลุ่ม Macchiaioli สนใจผลงานของอาร์ทิสต์อื่นๆ บ้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มอิมเพรสชั่นนิสต์ของฝรั่งเศส
